Leestijd: | 06 mei 2019
“Het is fijn om vrienden te hebben als je ver van huis bent. Ze helpen ons het land en de cultuur te begrijpen en we horen bijzondere verhalen! Zo droomde onze vriend over Jezus en kwam daardoor tot geloof,” vertellen Willem en Christien Baarssen. Sinds kort zijn zij de kersverse ouders van een zoontje. Na hun verlofperiode keert het echtpaar uit Urk namens Wycliffe Bijbelvertalers terug naar hun bijzondere verblijfplaats in West-Afrika.
Willem heeft intussen al zo’n acht jaar ervaring in de accountancy en Christien is leerkracht voor het basisonderwijs. Zij leerden elkaar op een interkerkelijke Bijbelstudie kennen. In de loop der jaren ontstond bij hen het verlangen om op het zendingsveld actief te worden. Toen Willem en Christien een Bijbelschool volgden, kregen zij te horen dat Wycliffe stond te springen om mensen met financiële kennis. Willem was zich er nooit van bewust dat mensen met zoveel uiteenlopende gaven en talenten binnen Wycliffe actief zijn. “Ik dacht dat het alleen een plek was voor Bijbelvertalers, maar er komt veel meer bij kijken. Ook op financieel en technisch gebied.”
Het land waar Willem en Christien actief zijn, heeft te maken met dreiging vanuit zowel radicaalislamitische hoek en onafhankelijkheidsstrijders. “Wij hebben niet met directe dreiging te maken,” maakt Willem duidelijk. “De strijd tussen militairen en terroristen speelt zich af in een ander deel van het land. Daar hebben wij niets mee te maken. Het land waar wij actief zijn is enorm uitgestrekt. In zowel Londen, Brussel als Parijs kwamen wij kort na een aanslag op (al gepland) bezoek. Een aanslag kan overal gebeuren,” relativeert hij.
Willem en Christien verwijzen naar het moment dat terroristen een hotel en vakantieoord in hun land aanvielen. “Toen kwam het wel erg dichtbij,” maakt Christien duidelijk. “Op de plek waar de aanslag plaatsvond, zijn we namelijk al eens eerder geweest. Het is een voor westerlingen fijne plek om even te ontspannen. Op het moment van de aanslag zaten we in de kerk. Het viel ons op dat de mensen die met veiligheid te maken hebben, zenuwachtig weg liepen en druk in de weer waren met hun telefoon. Achteraf hoorden we dat een gezin uit onze kerk op de plek van de aanslag aanwezig was, zij verborgen zich terwijl er om hen heen geschoten werd.”
Wat houdt jullie werk in West-Afrika in?
“Ik ben ervoor verantwoordelijk dat de financiële en administratieve kant voor alle projecten goed op orde zijn,” zegt Willem. “Zo houd ik mij bezig met salarissen, belastingen, rapportages voor de projecten en donoren, het controleren van uitgaven, hulp bij het opstellen van de budgetten, het maken van het jaarverslag en verder aanspreekpunt voor allerlei financieel gerelateerde vragen. Door deze ondersteunende functie kunnen de bijbelvertalers zich ook echt op hun taak richten. Financieel experts zijn lokaal moeilijk te vinden en degenen die er zijn werken over het algemeen voor internationale bedrijven waar ze veel meer geld kunnen verdienen.” Christien is betrokken bij het stimuleren van lees- en schrijfonderwijs in de kerk, een grote uitdaging in een land met tientallen verschillende talen en waar minder dan de helft van de mensen kan lezen en schrijven.
Hoe heb je God in de afgelopen jaren aan het werk gezien?
Willem: “We leerden een man kennen, die wel eens voor ons een klus deed. Dat zijn mooie gelegenheden om met elkaar in gesprek te raken. Hij was nogal introvert en het duurde best een tijdje voor we hem goed leerden kennen. Pas toen we er langer waren, hadden we regelmatig goede gesprekken. Deze man gaf aan dat hij al jaren terug over Jezus had gedroomd en graag meer over Hem zou willen weten. Wat bijzonder dat deze man juist bij ons wat klussen deed! We hebben hem een Bijbel gegeven en stonden er versteld van hoe hij elke dag minstens een uur hierin zat te lezen, terwijl hij maar moeizaam kon lezen.
Ook kwamen we in contact met een enthousiaste Afrikaanse vrouw. Op een gegeven moment kregen we de indruk zij niet zo lekker in haar vel zit. ‘Is er iets, Mirjam? Je mag het eerlijk met ons delen,’ gaven wij aan. We nodigden haar uit om bij ons op langs te komen. Toen ze een voet over onze drempel zette, was ze ineens beschroomd en verlegen. Ze vertelde dat zij thuis slecht werd behandeld door haar man en dat ze onder druk van haar eigen familie niet bij hem weg mocht gaan. Deze man had namelijk een goede baan en bovendien moest de eer van het gezin hooggehouden worden.
Uiteindelijk heeft ze dan toch besloten om haar huis te verlaten. Het gevolg was dat zij geen contact had met haar familie. We hielpen haar om haar eigen eetstalletje op te zetten, iets wat ze zelf graag wilde doen om zo zichzelf te kunnen onderhouden. Pas later vertelde ze dat ze er zo slecht voor stond dat ze bijna op straat was beland, want niemand die ze kende wilde haar helpen. Later is ze twee middagen in de week bij ons thuis komen helpen. We zijn dankbaar voor haar inzet en enthousiasme. Ook heeft ze grote interesse gekregen in de Bijbel. We zijn dan ook erg benieuwd hoe het met haar gaat als wij binnenkort naar Afrika terugkeren.”
Is het moeilijk om vrienden en familie uit Urk te moeten missen?
“Natuurlijk is het jammer dat we niet meer zo dicht bij elkaar wonen,” antwoordt Christien. “Maar tegelijkertijd staan wij hier heel nuchter in. Het is ook heel leuk om in Afrika nieuwe mensen te leren kennen, al voelen we ons af en toe best wel eenzaam en missen we goede vrienden die jouw achtergrond en cultuur begrijpen best wel.”
“We hebben er bewust voor gekozen om ons tussen lokale mensen te vestigen,” voegt Willem toe. “We wilden ons niet in een veilige bubbel terugtrekken op een compound met andere westerse gezinnen, al heeft dat ook zijn voordelen. Ik moet toegeven dat ik het in Afrika heel lastig vind om gelijkwaardige vriendschappen op te bouwen. Als blanke westerling word je sowieso als een rijke man gezien. Ook hebben we te maken met cultuurverschillen. Ook ben ik na een lange dag werken op kantoor behoorlijk moe, zeker als het 40 graden is. Dan heb ik ’s avonds vaak niet meer de energie om te socializen.”
Welke les hebben jullie geleerd dankzij jullie werk en leven in Afrika?
We mogen hier van alles leren, denk aan geduld, tact, dankbaarheid voor heel veel zegeningen. Ook is de lokale kerk een voorbeeld in vrijmoedigheid en het samen een gemeenschap zijn. Één ding viel me in het bijzonder op toen we terugkwamen voor ons verlof. “’Wat voor werk doe je?’ is een typisch Nederlandse vraag,” merkt Willem op. “In Nederland worden mensen vooral beoordeeld om wat ze doen en niet zozeer om wie ze zijn. In Afrika hebben we anders leren denken. Het gaat erom om wie je bent in Gods ogen, en beter gezegd, wie je mag zijn in Christus. Van daaruit sta je op een hele andere manier in het leven en voorkom je dat je je identiteit vooral baseert op je prestaties. Wat ik mee zou willen geven is laat wie je wilt zijn (in Christus) bepalen wat je doet, in plaats dat je je identiteit ontleent aan wat je doet.”
Foto bij bericht: Luuk Schudde
Dit artikel verscheen onlangs op cip.nl. Meewerken aan het Bijbelvertaalwerk? Dat kan! Bid mee voor Willem en Christien via de Wycliffe Gebedskalender of steun het werk financieel.