Leestijd: 3 minuten | 09 mei 2024
Contrasten. Tijdens mijn reis door een land in Azië is dit het woord wat in me opkomt. Dit is een land van contrasten. Veel rondreizende toeristen die in alle vrijheid genieten van de interessante cultuur en het lekkere eten. En tegelijkertijd christenen die geen Bijbel in hun eigen taal mogen hebben en door hun familie worden verstoten als zij hun geloof uiten.
De foto’s die ik via whatsapp naar huis stuur zijn prachtig, idyllisch bijna. Maar het verhaal dat ik hoor van kerkleiders die al jarenlang onder grote druk staan, is allesbehalve idyllisch. Contrasten. Een verhaal van een overheid die niets moet hebben van godsdienst, behalve van die ene die nauw verbonden is met de nationale geschiedenis en cultuur. Een verhaal ook van angst van de lokale bevolking voor voorouders en geesten. En van bevrijding van die angst, van huiskerken en bidden voor je dorpsgenoten.
Eenmaal thuis lezen we aan tafel een stuk uit de Bergrede. Jezus prijst de mensen gelukkig die verdrukt worden, die arm zijn en huilend uitzien naar het komende Vrederijk. Mijn kinderen vinden het niet zo’n prettige gedachte en ik kan ze geen ongelijk geven. Ik heb inmiddels voldoende rauwe onderdrukking gezien om me geen illusies te maken over de pijn die dit in levens van mensen teweegbrengt.
Wie ben ik? Wie zijn wij? De rondreizende toerist? De bidder voor vervolgde geloofsgenoten? De Bijbelvertaler? Gods Vrederijk komt! Jezus Christus heeft het beloofd. Voor biddende toeristen en verdrukte geloofsgenoten. Wat een enorm contrast met nu zal dat zijn!
Help mee vertalen
Ondersteun het Bijbelvertaalwerk!