Leestijd: 3 minuten | 25 juni 2025
Een lange rij auto’s en brommers rolt langzaam langs de ingang van de school. Een team van juffen staat klaar om de kinderen te helpen uitstappen, terwijl papa of mama hun reis vervolgen richting het werk.
Afscheid voor de schooldag
Het is inmiddels een vertrouwd beeld geworden en ook onze kinderen weten goed hun weg. Toch blijven we vreemde eenden in de bijt: in tegenstelling tot het gebruikelijke contactloze afscheid, gaan onze kinderen écht de school niet binnen zonder kus en knuffel. De juffen kennen onze rituelen. Toch levert het nog steeds grappige momenten op. Bij het horen van de afscheidsgroet, kijkt een juf mij verbaasd aan: “Noemt jouw kind je nu dik?” Tja, het Nederlandse “doei” lijkt nu eenmaal erg veel op het lokale woord voor “dik”. Omgekeerd gebeurt het trouwens ook: wanneer hier iets “leuk” is, wordt daar het woord “kak” voor gebruikt. Iets waar wij toch hele andere associaties bij hebben…
Andere gewoonten op school
Het zal geen verrassing zijn dat het schoolleven hier andere gewoonten kent dan in Nederland. De schoenen worden uitgedaan, voordat je het lokaal binnenstapt. Vervolgens zoek je een plekje op de vloer, want tafels en stoelen heeft de kleuterschool niet. Al liggend op de grond worden de (schrijf)oefeningen gedaan. Na de warme schoollunch, gaat de hele klas onder de douche om daarna tot halverwege de middag een uiltje te knappen. De zon maakt het veel te warm om dan te leren.
De dag wordt afgesloten met een uurtje les, waarna de kinderen één voor één weer mee kunnen met hun ouders.
Afsluiting van het schooljaar
Zo aan het einde van het schooljaar is groep 2 maar wat druk met het oefenen van hun afscheid van de kleuterschool. Nog een paar weken en ze zullen afstuderen, compleet met toga en baret. Op het eerste gezicht voelt zo’n uitgedoste rij kleuters wat komisch aan. Het wordt anders wanneer ik me besef dat voor een heel aantal leerlingen dit misschien wel de laatste keer is dat ze een schoolperiode afronden. De komst van een nieuwe baby of een zieke binnen de familie kan er zomaar voor zorgen dat een kind van de ene op de andere dag niet meer naar school komt.
Deze wetenschap geeft extra motivatie wanneer ik zelf voor de klas sta. Lestijd verandert in een zaak van gebed. Naast de benodigde lessen over de Engelse taal is er soms gelegenheid voor meer. Kleine zaadjes die mogelijk bijdragen dat ook deze kinderen tot Hem komen.
Johan is, samen met zijn vrouw Anne en hun kinderen, uitgezonden door een hersteld hervormde gemeente naar Zuidoost-Azië. Zij werken daar voor Wycliffe Bijbelvertalers aan een vertaling van de Bijbel. Om veiligheidsredenen zijn hun namen gefingeerd.
Help mee vertalen
Ondersteun het Bijbelvertaalwerk!