Leestijd: | 26 augustus 2016
Een indrukwekkend verhaal over christen vrouwen in Ghana.
» door Joke Yakubu
“Sinds kort komen de vrouwen van de kerk iedere maand samen. We doen dat altijd na de dienst op zondag. Het doel is om van God en van elkaar te leren en elkaar te bemoedigen om in het leven van alledag trouw te zijn aan God en van zijn liefde te getuigen in onze omgeving.
Ondanks dat de meeste vrouwen al een tijdje naar onze kerk komen, besluiten we de eerste samenkomst elkaar wat beter te leren kennen.
Lamishi
Lamishi begint. Ze deelt met ons hoe ze tot geloof gekomen is. Het begon toen ze haar eerste kindje kreeg; er was iets niet goed met de beentjes van de pasgeboren baby. De familie van Lamishi’s man en ook de oudsten van het dorp waar ze toen woonde, vertelden haar dat het meisje dat geboren was, geen mens was en dat ze er maar beter aan deed om het aan de goden te offeren. Ze begreep er niets van. Hoe kan het nou dat twee mensen samenkomen en dat er dan een wezen geboren wordt dat geen mens is? Ze hield voet bij stuk en weigerde het pasgeboren meisje aan de goden over te leveren.
Naar de kerk
De tranen biggelen Lamishi nog over de wangen als ze deze ervaring deelt, de druk die op haar werd uitgeoefend en de angst voor het verliezen van haar baby. Net in die periode was er een evangelisatie actie van een kleine kerk in het dorp. Lamishi nam haar baby mee naar de kerk en deelde haar probleem met een voorgangersechtpaar uit het zuiden van Ghana. Ze boden Lamishi aan om de baby en haar mee te nemen naar een ziekenhuis in het zuiden om te kijken wat er voor de baby gedaan kon worden.
Over de streep
Haar man stemde toe maar weigerde om ook maar een cent bij te dragen aan de gezondheid van zijn dochter. Na verschillende operaties en na een periode van zes maanden in het zuiden keerde Lamishi terug naar haar dorp met een gezonde baby. De liefde van God voor het zwakke en kwetsbare en het offer dat anderen wilden brengen voor dit kleine meisje trok Lamishi over de streep. Sindsdien heeft ze haar hart aan Jezus gegeven.
Ongenoegen
Dit tot groot ongenoegen van haar man die gezworen heeft nooit iets met het Christendom te maken te willen hebben en haar het leven sindsdien zuur maakt. Inmiddels is Lamishi’s dochter een getrouwde vrouw en is ze net bevallen van haar eerste kindje; Lamishi’s eerste kleinkind.
Naomi
Naomi volgt. Ze komt nog niet zolang bij ons in de kerk. Ze kwam naar Tamale voor medische zorg. Naomi deelt eenzelfde ervaring als Lamishi, alleen overleefde haar baby het niet. Daarna is ze nooit meer zwanger geworden, daar is ze heel verdrietig onder. Ze heeft al jaren buikklachten en wordt daar nu voor behandeld in Tamale. Tijdens bezoeken aan het ziekenhuis ontmoette Naomi Lamishi. Lamishi deelde haar geloof met Naomi. De ervaring die ze beiden doormaakten bond hen samen. Nu is Naomi een trouwe bezoekster van onze kerk.
Ze besloten haar begrafenis maar vast te vieren.
Constance
Constance volgt, ze is nog een jonge vrouw en leert voor ziekenverzorgster. Ze is ambitieus en heeft een diep verlangen om God te dienen. Ze is de enige christen in haar familie wat haar leven er niet eenvoudig op maakt. Ze deelt met ons dat toen ze christen werd, de familie besloot om haar begrafenis maar vast te ‘vieren’. Ze beschouwen haar dus eigenlijk als dood. Ze staat er nu alleen voor; vanuit haar familie kan ze op geen enkele steun meer rekenen.
Bidden voor elkaar
De één na de andere vrouw deelt haar ervaringen; iedereen heeft als gevolg van het christen zijn veel tegenstand ondervonden en ondervinden die nog steeds; van familie, de omgeving waar ze wonen, klasgenoten en collega’s. We lachen, we huilen, we troosten en zijn vervult met dankbaarheid dat God ons samengebracht heeft en bidden voor elkaar.
Kracht
Wat gaat er een kracht en zelfverzekerdheid van deze vrouwen uit want ondanks alles denken ze er niet over om hun geloof op te geven in ruil voor een ‘makkelijker’ leven waarin ze niet door de gemeenschap worden afgewezen. Wat leer ik ontzettend veel van hun vaste geloof en vertrouwen in God dat Hij in alle verdrukking en pijn voor hen zorgt.”
—
Over de schrijfster
Joke Yakubu schreef bovenstaande tekst in haar nieuwsbrief. Ze woont en werkt in Ghana. Joke is getrouwd met Abukari en samen hebben ze twee zonen. U kunt het werk van Joke en haar man ondersteunen door voor hen te bidden of door een gift over te maken via hun persoonlijke pagina. Meer lezen over hun werk?
Foto: Rodney Ballard. De vrouwen op de foto zijn Ghanese vrouwen maar hebben geen link met bovenstaand verhaal.