Opnieuw leren samenleven, in liefde in plaats van haat. Dat is de uitdaging van de gemeenschap waarover dit verhaal gaat. Een gemeenschap die al jaren omgeven wordt door geweld en religieuze onderdrukking. Maar dan begint er een Bijbelvertaalproject en veranderen harten.

In dit land in Azië – waarvan de naam niet genoemd kan worden – werken Bijbelvertalers tegen de verdrukking in. De politieke situatie is al jaren gespannen en veel mensen wonen in vluchtelingenkampen. In die situatie start een vertaalteam met het vertalen van de Bijbel. Dat blijft niet onopgemerkt, vertelt de leider van het team. “Ik weet nog hoe we jaren geleden het taalonderzoek begonnen met jonge mensen uit twee dorpen in de Y-taalgroep. Ze maakten veel ruzie met elkaar. Ze spraken dezelfde taal, maar met kleine verschillen in de uitspraak. Als de één de ander daarop aansprak, eindigde het in ruzie en geschreeuw en wilden ze elkaar uiteindelijk een tijd lang niet meer spreken. Het taalonderzoek verliep daardoor moeizaam.

Met Gods hulp lukte het om het werk te klaren. Toch bleef ik me afvragen of deze twee groepen ooit zouden leren samenleven. Tótdat we aan de slag gingen met het vertalen van de Bijbel. Sinds die tijd gedragen de jonge Y-vertalers zich steeds volwassener. Ruzies worden zeldzamer en ze schreeuwen steeds minder naar elkaar. Iedere dag groeien ze meer naar Christus toe. Ze helpen met het vertaalproject en overdenken tegelijkertijd Gods Woord. Ik geloof dat dát de harten van de jonge Y-vertalers verandert.”

‘Iedere dag groeien de jonge vertalers meer naar Christus toe’

Voedsel voor de ziel
Ondertussen worden leiders van kerken en dorpen in die gemeenschap getraind om het eerder ontwikkelde cursusmateriaal te gebruiken. Het gaat om praktische cursussen over onderwerpen die spelen in het dagelijks leven. Dat levert bijzondere ervaringen op, blijkt uit het verhaal van een kerkleider: “Mijn kerkfamilie is als een eenzame plant in de woestijn. Als voorganger troost ik leden die verdrietig zijn, deel ik in de noden van hen die problemen hebben, maar er is niemand die mij bemoedigt wanneer ik bedroefd ben en er is niemand die mij begeleidt. Deelnemen aan deze cursus voelt voor mij alsof ik als eenzame plant in de woestijn van water en voedingsstoffen word voorzien. Ik zal deze lessen zo goed als ik kan doorgeven aan de leden van mijn gemeente.”

Sterkere relaties
Een andere deelnemer, die veel met de vrouwen in haar dorp werkt, vertelt: “Ik heb toen ik opgroeide weinig liefde ervaren, vaak werd ik hard gestraft. Veel mensen uit mijn dorp hebben kinderen, maar weten niet hoe ze goed voor hen moeten zorgen. Ik heb tijdens de training geleerd hoe ik goed kan omgaan met stress en moeilijkheden in mijn leven. Dit wil ik graag doorgeven. Ik wil de families in mijn omgeving leren hoe ze een goede band met hun kinderen kunnen opbouwen.”

Wat begon als een zeer moeizaam project in een omgeving vol conflicten, begint nu zijn vruchten af te werpen. Relaties tussen ouders en kinderen worden sterker, opvoeders luisteren naar wat hun kinderen nodig hebben en mannen en vrouwen leren om beter met elkaar te communiceren. Gods Woord wordt in de praktijk gebracht. Het brengt de gemeenschap hoop en herstel.