Pratik* (44) heeft een lange reis achter de rug. Hij zat maar liefst veertien uur in de trein om bij het trainingscentrum te komen. “Ik heb er alles voor over om deze training over Bijbelverhalen  vertellen bij te wonen. Ik wil erg graag nog meer verhalen leren, zodat ik die kan delen met mijn dorpsgenoten.”

In een eenvoudig gebouwtje, in een klein stadje in Azië, komen vijftien verhalenvertellers en trainers bij elkaar. Een week lang. Sommigen slapen in dezelfde zaal als waar de training wordt gevolgd, want zoveel plek is er niet. “We hebben ook niet veel nodig”, zegt verhalenverteller Pratik, “we zijn wel wat gewend.” Pratik woont in een zogenaamd gesloten land, dat is een land waar je niet openlijk verhalen uit de Bijbel mag vertellen. Dat maakt het daarom extra bijzonder dat zoveel verhalenvertellers naar het trainingscentrum zijn gekomen. Velen hebben, net als Pratik, een lange reis achter de rug. Hun verlangen naar nieuwe Bijbelverhalen is groot. Daarom komen ze samen om verhalen te horen en die daarna te vertalen en vertellen in hun eigen taal. Want dat is het doel van deze week: lokale mensen opleiden tot (betere) verhalenvertellers, zodat meer mensen bereikt kunnen worden met het Evangelie.

Grote offers
Veldmedewerker Ingrid* is verwonderd over de offers die deze mensen brengen om de training bij te wonen. “Het is al niet makkelijk om christen te zijn in dit land, laat staan om het Evangelie te verspreiden. Dat heeft vaak grote gevolgen voor jezelf, maar zeker ook voor je familie. Het zegt veel dat deze verhalenvertellers toch hierheen komen.”

Ingrid zette deze training op: “We beginnen de week met het vertellen van een Bijbelverhaal in de algemene taal van het land. De trainer vertelt het verhaal meerdere keren, met allerlei mimiek en gebaren. Er worden bijpassende tekeningen gemaakt op een whiteboard. Dat zijn handige geheugensteuntjes voor de verhalenvertellers.” De vertellers worden uitgedaagd om zelf na te denken over het Bijbelverhaal. Pratik: “Zodra we het verhaal een aantal keren hebben gehoord, proberen we er een beeld bij te krijgen. Hoe keken de mensen uit het verhaal en hoe klonken hun stemmen? Hoe zag de omgeving eruit? Waarom deed de hoofdpersoon dit of dat? Wat leerden de mensen op dat moment? Zo praten we met elkaar door over het verhaal en doen mooie ontdekkingen.”

Het verhaal gaat verder onder de foto

Diepe gesprekken
“Dit is nog maar de eerste stap”, vertelt Ingrid. “Daarna proberen we altijd de slag naar het nu te maken. We hebben diepe gesprekken over wat we over God en Jezus leren in het verhaal en ook over onszelf.” “En daarna gaan wij aan de gang met het verhaal!”, vervolgt de enthousiaste Pratik. “We vertalen het Bijbelverhaal naar onze eigen taal en
proberen dit op een levendige manier te vertellen. De trainers kijken goed mee en controleren of ons verhaal klopt met wat in de Bijbel staat en als het nodig is, passen we ons verhaal aan.” Aan het eind van de trainingsweek heeft Pratik vijf nieuwe Bijbelverhalen geleerd. Hij vertrekt dankbaar naar de trein voor de lange reis naar huis. “Ik kan niet wachten om het Evangelie door te geven aan mijn dorpsgenoten. Dat is toch wat ik het liefst doe.”

Bijzondere verandering
De nieuwe Bijbelverhalen waarmee Pratik thuiskomt, maken veel los bij zijn dorpsgenoten. De impact is groot. Zo komen Kashi* en zijn vrouw Azra* tot geloof, nadat zij verschillende Bijbelverhalen horen. Azra raakt hierdoor steeds meer bewogen met de mensen om haar heen: “Ik wilde graag mensen in nood helpen door geld te geven, maar mijn man was daar fel op tegen. We hadden veel ruzie over geld en waar we dit aan uit zouden geven.” Kashi bekent deemoedig dat hij de boosdoener is: “Ik was verslaafd aan alcohol. Daar ging het meeste geld aan op. We kwamen er niet uit, totdat Pratik een van zijn nieuwe Bijbelverhalen vertelde. Het ging over Ananias en Saffira uit het Bijbelboek Handelingen.” Op dat moment gaat bij Kashi de knop om: “Toen realiseerde ik mij dat God alles weet. Ik wist op dat moment dat ik de waarheid moest gaan spreken.” Hij betuigt spijt aan Azra en zijn familie en stopt met drinken. De mensen in zijn dorp zien hoe hij verandert door Gods Woord. Een krachtig getuigenis.

Vervolging
Tegelijk stuiten Pratik en andere verhalenvertellers vaak ook op grote weerstand. Pratik vertelt: “Ik hoor van sommige collega’s dat ze te maken krijgen met vervolging. Ze worden bijvoorbeeld verstoten uit hun familie of mogen geen gebruik meer maken van de waterput. Sommigen collega’s krijgen te maken met sociale boycots; zodra iemand tegen hen of hun familie praat, krijgen ze een boete. Het werk dat we doen, heeft heftige gevolgen.” Toch weten de verhalenvertellers niet van ophouden: “We houden vol. We willen mensen bereiken met het Evangelie en willen voor en met hen bidden. Dat is onze opdracht en niets of niemand kan ons daarvan weerhouden!”

* De namen en afbeeldingen van de personen in dit verhaal zijn omwille van hun veiligheid veranderd.